“Hoe komt het eigenlijk dat je steeds op je werk krast?”
Ik zit naast Lisa. Ze zit nog niet zo lang bij me in de klas. Het lijkt een patroon dat ze tijdens het maken van een spelling- of rekenles halverwege de opdracht met haar potlood de hele bladzijde bekrast, soms tot scheuren aan toe. Ik ben er nog niet achter wat de trigger is. Maar het wordt herkend door haar omgeving en gebeurde tevens op haar vorige school.
Lisa draagt een heel pakket aan zorg, verleden en diagnoses met zich mee. Het één lijkt het ander soms te versterken. Hoe dan ook, ze is een tijdlang niet naar school geweest voordat ze in de SO+ klas terechtkwam. Ze kan zich lastig uiten en heeft moeite met sociale interactie. Tóch wil ze graag dat ik naast haar zit tijdens het werk.
Na drie woorden te hebben geschreven, krast ze over de bladzijde. Ik had nog geen woord gesproken, dus het was niet iets wat ik zou hebben gezegd. Ik zie haar krassen, ze maakt een jengelend geluid en ik vraag rustig: “Hoe komt het eigenlijk dat je op je werk krast?” Het krassen wordt nu iets minder heftig, maar ze zegt niets. “Hoe reageerde je vorige leerkracht erop?” Nog steeds geen reactie, maar haar potlood is nu bijna stil.
Ik kijk naar de bladzijde en zeg: “Er zit iets van structuur in je krassen.”
“Mag ik gum en rode potlood?” zegt ze nu en ik pak het voor haar. En Lisa gaat aan het werk. Op haar werkblad, in haar werkboek. Geconcentreerd. Ze heeft m’n signaal opgepikt, de structuur in de krassen ook gezien en die zet ze nu om in haar favoriete manga. Een Japanse stripfiguur uit de anime (serie) die ze kijkt.
“Vind je het goed dat ik hier een foto van maak, terwijl je eraan werkt?”
Het is oké.
Ik zeg verder niets en loop erbij weg. Ga aan m’n bureau zitten en geniet van het verse kopje koffie dat Bradley me bracht.
Én van mijn leerling Lisa, die zojuist een positieve transfer heeft gemaakt van een negatieve ervaring.
Door Bart Heeling. Foto: Pixabay.
Bart Heeling is leerkracht op De Aventurijn Renn4, een school voor speciaal onderwijs. Hij geeft les aan kinderen met ernstige gedragsproblemen en/ of psychiatrische problematiek. Volgens Bart hebben mensen vaak nog een verkeerd beeld van het speciaal onderwijs. Hij deelt daarom zijn belevenissen in de column ‘Gewoon Speciaal’ en op LinkedIn. Eerder verscheen zijn bundel ‘Gewoon Speciaal’.
